Uitbreiding van stroopstokerij Lowette (Bommershoven) tijdens WO I Terug

Onder de Eerste Wereldoorlog viel het economische leven niet stil. De familie Lowette-Philippeth startte in 1914 met de bouw van een stoomstroopfabriek in Bommershoven. Georges Lowette, die voor de boekhouding zorgde, was sinds 1 augustus gemobiliseerd en bevond zich als soldaat-brancardier bij het 12de Linieregiment aan het front. Zijn broer Louis Lowette nam het initiatief voor de uitbreiding. De familiezaak evolueerde van kleinschalige stroopstokerij naar een volwaardige stroopfabriek die werd uitgerust met een stoomketel. Ondanks de Duitse bezetting, en tekorten in grondstoffen, kon men de fabriek met installatie gestaag uitbouwen. In 1916 werd de fabriek afgewerkt en op 2 november 1916 in werking genomen. Het moment wordt fotografisch vastgelegd. Louis Lowette vraagt vervolgens een octrooi aan voor een eigen handelsmerk. Op 23 november 1916 wordt hem het octrooi toegekend op het merk "L.L. Siroperie Nationale". Doorheen de oorlogsjaren zou de stroopfabriek blijven produceren. Na de oorlog wordt de zaak uitgebreid met nieuwe fabrieksinfrastructuur. Georges keert in 1918 terug van het front als oorlogsinvalide en wordt een volwaardige partner in de familiezaak die wordt hernoemd tot "Gebroeders Lowette".

Georges Lowette was afkomstig uit Bommershoven (1887) en was schoolmeester in Jesseren. Daarnaast verzorgde hij de administratie voor het familiale stroopstokerijbedrijf. Omwille van zijn diploma en positie als schoolmeester heeft Georges nooit zijn legerdienst vervuld. In 1907 trok hij in het stadhuis van Borgloon nog het 'ongelukkige nummer' 68 maar zijn diploma stelde hem vrij van dienst. Ook de jaren nadien hoefde Georges zich geen zorgen te maken. Maar tijdens de mobilisatie op zaterdag 1 augustus 1914 werd Georges tot zijn verrassing toch opgeroepen om dienst te nemen. Hij werd ingedeeld bij het "bataillon d'administration" van de 3de legerafdeling in Ans bij Luik. Al vroeg na de vijandelijkheden wordt zijn groep via Hollogne-sur-Geer en Hannut over Tienen en Leuven naar Antwerpen verplaatst. In zijn dagboek vermeldt George het Zeppelin-bombardement op Antwerpen op de nacht van 24 op 25 augustus. George wordt een geruime tijd in Breendonk gelegerd. Vanaf 6 oktober trekken ze via Lokeren en Drongen naar Nieuwpoort. Tijdens de slag aan de IJzer wordt de brancardierssectie van George onder meer ingezet bij Nieuwpoort, Ramskapelle, Steenkerke en Pervijze. Het front loopt vast en Georges Lowette maakt als brancardier kennis met de stellingenoorlog en loopgravenstrijd. Op donderdag 15 april 1915 breekt George zijn voet bij het oversteken van een traverse aan het front voor Oostkerke. De breuk is complex en hij wordt in het achterliggende gebied gehospitaliseerd. Tijdens zijn revalidatie verblijft hij in Le Havre bij zijn zuster Hubertine Lowette. Voor de rest van de oorlog was hij niet meer in actieve dienst. In 1918 werd hij gedemobiliseerd als oorlogsinvalide. Thuis nam Georges terug zijn positie op van schoolmeester in Jesseren. Onder de bezetting is de familiale stroopstokerij inmiddels uitgebreid tot een stoomstroopfabriek. George Lowette wordt vervolgens een volwaardige partner in de familiezaak die wordt hernoemd tot "Gebroeders Lowette".