Herdenkingsmonument van Overpelt Terug

Op 16 september 1923 werd het oorlogsmonument van Overpelt onthuld. Het is van de hand van de bekende beeldhouwer Jules Vits uit Melle. Op de hardstenen ondergrond pronkt een bronzen beeldengroep: een neergezeten soldaat in gevechtskledij, een geknielde arbeider met hamer die zich wanhopig in de schoot van de soldaat vooroverbuigt, en de godin Nikè, die de armen spreidt over beide mannen. Het monument symboliseert moed, heldhaftige oorlogsstrijd, wanhoop, vaderlandsliefde, overwinning en roem.

Tegenwoordig eert het oorlogsgedenkteken zowel slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog als van de Tweede Wereldoorlog. Op de linkerzijde van het monument werden de namen van de slachtoffers van Wereldoorlog I aangebracht, op de rechterzijde die van de slachtoffers van Wereldoorlog II.  Op de achterzijde van het herdenkteken prijkt onder een bronzen lauwerkrans het opschrift 'Pro Patria'.

(gegevens Onroerend Erfgoed Vlaanderen)

Extra info

Vanwege de Duitse inval in het Zuiden van de provincie en de guerrilla-oorlog van generaal-majoor Deschepper, bleef Overpelt aanvankelijk bespaard van oorlogstaferelen. Pas op 7 oktober 1914 kwamen de eerste Duitse troepen in Overpelt aan. De burgemeester kreeg het bevel om de Belgische vlag op de kerktoren weg te nemen. Een week later, op 15 oktober, werden voor het eerst een 150-tal Duitse soldaten in Overpelt ingekwartierd. Na 4 dagen werden deze troepen afgelost door een nieuwe eenheid. Ook zij vertrokken na 4 dagen. Nadien bleef het een hele poos rustig. Vanaf april 1915 zouden er praktisch constant troepen in Overpelt worden ingekwartierd, voornamelijk in de Overpeltse scholen. Ook in het Overpeltse klooster werden Duitse soldaten ingekwartierd. Het klooster deed in de laatste oorlogsjaren bovendien dienst als zorginstelling voor gewonde Duitse soldaten.

Na de Wapenstilstand werd de Belgische driekleur terug op de kerktoren gehesen. De Duitse soldaten diende het bezette Overpelt binnen de 14 dagen te verlaten. De laatsten Duitsers verlieten het dorp op 18 november 1918.

Met dank aan mevrouw Mia Geypen