Herdenkingsmonument van Achel Terug

Na de Eerste Wereldoorlog had reeds op 12 juni 1919 een plechtige herdenkingsplechtigheid plaats in de parochiekerk Sint-Monulphus en Gondulphus. Op 11 november van datzelfde jaar werd er een vrijheidsboom geplant aan de zuidkant van de kerk, op het huidige Sint-Michielsplein. 

In 1924 nam de gemeenteraad van Achel de beslissing om een monument op te richten ter ere van de Achelse helden uit de Eerste Wereldoorlog en ter nagedachtenis aan de beschieting van de Achelse Kluis op 17 oktober 1914. De voorkeur ging uit naar een ontwerp van beeldhouwer Jules Vits (1868-1935) uit Melle bij Gent. Het bronswerk in laagreliëf werd gegoten bij de Fonderie Vindenvogel te Gent-Brugge. Het monument werd deels bekostigd door de gemeente en deels door giften van de inwoners. Het oorlogsgedenkteken werd al twee maal verplaatst. Oorspronkelijk stond het voor het vroegere gemeentehuis, op de hoek van de Dorpsstraat en de Kasteeldreef, waar het werd onthuld op 12 oktober 1914. Na opstelling ten noorden van de parochierkerk Sint-Monulphus en Gondulphus, kreeg het in 1958 zijn huidige plaats. Een klein veldgeschut, oorspronkelijk links en rechts van het hardstenen monument, werd door de Duitsers verwijderd in 1941.

Op het voetstuk van de pijler staan vooraan de namen gebeiteld van de twaalf in Achel woonachtige gesneuvelden en één burgerlijk slachtoffer; later werd er nog een naam toegevoegd van een burgerlijk gedeporteerde uit de Tweede Wereldoorlog. Hieronder werd later nog een donkerder gekleurde gedenkplaat aangebracht van vier oorlogslachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, waaronder Pater Averdieck, van de Achelse Kluis.

Extra info

Het bronzen basreliëf vooraan op de pijler stelt twee soldaten in gevechtskledij voor; de ene soldaat ondersteunt de tweede gewonde soldaat. Mogelijk is dit thema geïnspireerd po het toen alom bekende verhaal van de gebroeders Van Raemdonck, afkomstig uit Temse, waarbij de ene broer tevergeefs probeerde zijn zwaar gekwetste broer in veiligheid te brengen en daarbij zelf omkwam. Dit verhaal werd een symbool voor de Vlaamse Beweging.